มองข้ามอาเซียน แล้วไปลุยเอเชีย ดีกว่าเยอะ!!

   แน่ล่ะว่ามันเป็นโทรฟี่อันทรงเกียรติที่ทัพช้างศึกเคยสัมผัสมาแล้ว 7 ครั้ง ซึ่งบ่งชี้ชัดเจนถึงความเป็น 'ที่สุด' ในย่านนี้

   พอตกจากบัลลังก์ - ความคาดหวังพังทลาย กระแสวิพากษ์-วิจารณ์จึงโหมกระหน่ำ แถมยังมีการหา 'แพะ' กันเสียจ้าล่ะหวั่นเพื่อมารับบาปมหันต์ที่เกิดขึ้น

   โค้ชผิด, นักเตะฝีเท้าไม่ถึง, สมาคมฯ ทำงานไม่ดี, ผู้ตัดสินเป่าไม่ได้เรื่อง ต่างๆ นานา ที่ถูกสรรหามาสับแหลกโทษฐานที่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน

   ทว่าในความผิดหวัง เราต้องอย่าลืมว่านี่คือทีมชาติไทย ชุดที่ไม่เต็มสูบ อาจจะออกไปทางชุด C หรือไม่ก็ C+ เท่านั้น แต่กลับทะลุเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศได้สำเร็จ ซึ่งจุดๆ นี้หมายความว่า 'มาตรฐาน' ของช้างศึกเหนือกว่าเพื่อนบ้านแบบพอสมควร

   ย้อนกลับไป อาเซียน คัพ 2020 และ 2022 ที่ได้แชมป์แบบสบายบรื๋อ นั่นก็เพราะมีทั้ง ธีรศิลป์ แดงดา, ธีราทร บุญมาทัน, ชนาธิป สรงกระสินธ์, สารัช อยู่เย็น และบรรดาตัวท็อปของประเทศอยู่ครบครัน

   พอมาปี 2024 ที่ มาซาทาดะ อิชิอิ ไม่เรียกแข้งเก๋ามาร่วมทัพ บวกกับหลายๆ สโมสรก็ยังมีภารกิจฟุตบอลลีก เลยกลายเป็นทัพช้างศึกชุดผสมผสานเท่าที่จะทำได้

   รอบแรกชนะรวด 4 เกม รอบรองชนะเลิศอาจจะเสียรังวัดตรงที่แพ้ฟิลิปปินส์ เป็นหนแรกในรอบ 52 ปี แต่ก็พาตัวเองไปถึงรอบชิงชนะเลิศได้สำเร็จ

   คู่แข่งที่รออยู่อย่างเวียดนาม ใช้นักเตะที่ดีที่สุดของประเทศ บวกด้วย เหงียน ซวน ซอน หรือ ราฟาเอลซอน ผู้โอนสัญชาติ แถมยังโปรแกรมลีกในประเทศก็ยอมหลีกทางเพื่อให้ทีมชาติไปเก็บตัวที่เกาหลีใต้นาน 1 เดือนเต็ม

   ที่สำคัญคือทัพดาวทองมาด้วยไฟกระหายที่ลุกโชนเพื่อจะกลับมาเป็นแชมป์ให้ได้อีกครั้ง

   ผลการแข่งขันที่ออกมาอาจไม่เป็นที่ปรารถนาและสร้างความผิดหวังให้แฟนฟุตบอลชาวไทย หมู่มาก แต่ต้องอย่าลืมว่าขนาดความพร้อมและสิ่งต่างๆ ก็เป็นรองเวียดนาม แต่ทีมชาติไทย กลับทำได้ขนาดนี้

   ตลอดทั้ง 2 นัดที่เผชิญหน้ากันเราเหนือกว่าพวกเขาแทบทุกสิ่งอย่าง

   เปอร์เซ็นต์ครองบอลเหนือกว่า

   สร้างโอกาสในการทำประตูมากกว่า

   จ่ายบอลระหว่างเกมมากกว่า

   บุกอยู่ในแดนเวียดนาม มากกว่า

   คือเหนือกว่าทุกกระบวนท่าจนทัพดาวทองต้องงัดแม่ไม้มวยไทย มาหยุดแข้งช้างศึกในหลายๆ จังหวะ ไม่ว่าจะกระโดดเท้าคู่, เข้าสกัดหนักหน่วง, เตะติดดาบหรือยั่วยวนเพื่อให้ผู้ตัดสินจดชื่อ

   ขนาดว่านักเตะไม่เต็มสูบ ความพร้อมต่างๆ ก็ด้อยกว่าหลายๆ ชาติที่เข้าแข่งขัน แต่กลับทะลุเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศ โดยที่รูปเกมเหนือกว่าทีมแชมป์เสียอีก

   มาตรฐานของไทย ยกระดับเหนือกว่าประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาหลายปีแล้ว

   เข้าใจว่าถ้วย อาเซียน คัพ คือถ้วยแห่งศักดิ์ศรี แต่บางทีถ้าเรามัวแต่ยึดติดว่ายังไงก็ต้องแชมป์ให้ได้ มันก็ไม่อาจก้าวข้ามสักที

   ญี่ปุ่น ส่งทีมรุ่นอายุไม่เกิน 20 ปี เข้าแข่งขัน เอเชียนเกมส์ เพื่อเสริมสร้างกระดูกให้กับนักเตะอายุน้อย แม้จะไม่ประสบความสำเร็จในแง่เหรียญรางวัล แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือการขัดเกลาผู้เล่นทีละนิด ใครสอบผ่านก็ได้ไปต่อ 

   หลายๆ ประเทศก็ไม่ใช้นักเตะชุดเต็มสูบใน โอลิมปิกเกมส์ เพราะพวกเขามีเป้าหมายใหญ่คือฟุตบอล ยูโร หรือ เวิลด์ คัพ รอบสุดท้ายเป็นหลัก 

   'ฟุตบอลไทย ไปฟุตบอลโลก' คำๆ นี้มีมาเนิ่นนานนับสิบปี แต่วี่แววยังไร้หนทางอย่างแท้จริง 

   อาเซียน คัพ พลาดไปบ้าง ไม่ยักกะเป็นอะไร ทัวร์นาเมนต์ก็ใช่ว่าจะได้การรับรองจาก ฟีฟ่า แบบชัดเจนว่าเกมไหนอยู่ในระดับ A-Match บ้าง แต่ฟาดแข้งกันถี่ยิบในระยะเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน

   ภารกิจสำคัญคือ เอเชียน คัพ และรอบคัดเลือกฟุตบอลโลกมากกว่า เพราะมันคือตัวชี้วัดความก้าวหน้าของวงการลูกหนังโดยแท้

   กลับมาพัฒนานักเตะให้ไปค้าแข้งต่างประเทศ พัฒนาผู้ตัดสินให้ได้มาตรฐาน พัฒนาโครงสร้างเยาวชนให้แข็งแรง พัฒนาทัศนคตินักเตะให้มีความเป็นมืออาชีพมากขึ้น

   ดีกว่าสาละวนอยู่กับศึกชิงแชมป์ภูมิภาคที่ประเดี๋ยวเดียว 2 ปี ก็วนกลับมาอีกครั้งหนึ่ง

   มองข้ามอาเซียน แล้วไปลุยเอเชีย ดีกว่าเยอะ

ชิกกะด้าว