แมนยูไนเต็ด หวิดดับอีกครั้ง เมื่อเล่นห่วยจนโดนนำ 2-0 ก่อนไล่ตีเสมอเป็น 2-2 ได้สำเร็จ แถม VAR ยังช่วยให้รอดพ้นจากการเสียจุดโทษในช่วงทดเจ็บแบบเฉียดฉิวอีกตะหาก
1.ก่อนเกมทำใจล่วงหน้าแล้วว่า 'รอดยาก' เหตุเพราะ เอฟเวอร์ตัน กำลังคึกคะนอง ฟอร์มการเล่นก็เหนือกว่า
ว่าแล้ว 'ปีศาจแดง' ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เมื่อเริ่มเกมแบบเนือยๆ ก่อนจะ...
เสียประตูเร็ว + เสียประตูก่อน + เสียประตูง่าย + เสียประตูจากลูกตั้งเตะ เรียกว่า...ครบสูตรแห่งความหายนะ
2.เมื่อทีมลูกอมบดบี้ทันที ผู้เล่นพันธุ์อสูรก็จะต่อบอลกันสะเปะสะปะไม่เกิน 4-5 จังหวะ
ประตูแรกที่เสีย จุดเริ่มต้นมาจากการเสียบอลง่ายๆ ย้ำว่าง่ายๆ ตรงกลางสนามจนนำมาซึ่งลูกเตะมุม
จังหวะป้องกันลูกเตะมุมก็เคลียร์กันไม่ขาด และที่ตลกคือเซ็นเตอร์ฯ อย่าง นุสแซร์ มัซราวี แทนที่จะโหม่งออกไปด้านข้าง ดันโหม่งบอลเข้ามาตรงหน้าประตู...ซะอย่างนั้น
3. ประตูที่ 2 ก็ทุเรศพอกัน
อองเดร โอนาน่า ล้มตัวปัดบอลได้จังหวะแรก แถมคราวนี้ลุกขึ้นมาทันด้วยนะ แทนที่จะผวาไปชกบอล ไปทุบบอล ไปปัดบอลในจังหวะ 2 ให้คู่แข่งเสียจังหวะ กลับยืน 'นะ-จัง-งัง' อยู่กับที่ปล่อยให้
อับดุลราย ดูกูเร่ พุ่งเข้าโขกง่ายๆ ซะอย่างนั้น
เกมรับห่วยแตก เกมรุกก็ตะกุกตะกัก ไร้ซึ่งวิธีการเข้าทำอย่างสิ้นเชิง ตลอดครึ่งแรกมีโอกาสจบสกอร์แค่ 2 ครั้งแบบ...จั๊กจี้ๆ
เห็นแล้วก็น่าอนาถยิ่งนัก
4.ช่วงพักครึ่ง เข้าใจว่าคงถูกระเบิดลงในห้องแต่งตัวจึงออกมาเล่นในครึ่งหลังพร้อมความกระตือรือร้นมากขึ้น
นักเตะสับตีนกันมากขึ้น และพยายามเล่นเกมเร็วมากยิ่งขึ้น แต่จุดเปลี่ยนอยู่ที่จังหวะตะบันฟรีคิกตีไข่แตกของ บรูโน่ แฟร์นันด์ส ที่จุดประกายความหวังขึ้นมา !!!
เพราะหลังจากนั้น แมนยูไนเต็ด ครองบอลบุกพลางขึงใส่คู่เจ้าบ้านอยู่ข้างเดียวจนตีเสมอได้สำเร็จนั่นแหละ
5. อืมมมมมม...นะ
เวลาตั้งใจเล่นแล้วทุ่มเทแบบเต็มพิกัด พวกมึงก็ขย่มคู่แข่งเป็นเหมือนกันนี่หว่า
ผมชอบนะครับ พอตีเสมอได้แล้วยังเดินหน้าบุกต่อแบบได้ใจเนี่ย
แต่เพราะความไม่ละเอียดของ 'บรูโน่' ที่หวดคืนหลังแบบเลินเล่อนำมาซึ่งจุดโทษของ เอฟเวอร์ตัน
เดชะบุญที่ VAR มาช่วยชีวิตเอาไว้ได้ทัน เมื่อตรวจพบว่า 'อาจารย์ยัง' แกถูกวิญญาณกุ้งเต้นเข้าสิงร่างจึงทักไปทางอาจารย์ผู้เป่านกหวีดในสนาม
จริงๆ ทั้ง มาต์ไตส์ เดอ ลิกต์ กับ แฮร์รี่ แม็กไกวร์ สัมผัสตัว แอชลี่ย์ ยัง นะครับ ถ้ายืนยันหนักแน่นว่าเป็นจุดโทษก็พอมีเหตุผลอยู่บ้าง
ว่าแล้วขอบคุณผู้ตัดสิน แอนดี้ เม็ดแลบ เอ๊ย แมดลี่ย์ มา ณ ที่นี้ด้วย