เมื่อคืน...ผมคือหนึ่งในกองเชียร์ปีศาจแดงบนอัฒจันทร์ฝั่งทีมเยือนที่ เอมิเรตส์ สเตเดี้ยม และต่อไปคือสิ่งที่อยากจะบอก
1.การเป็นกองเชียร์ทีมเยือนต้องยืนอย่างเดียวนะครับ เพราะเขาไม่ยอมนั่งกัน และหากคุณวางตะโพกบนเก้าอี้ สิ่งที่เห็นคือตูด ตูด ตูด และตูด
ตูดฝรั่งล้วนๆ
ผมยืนขาแข็งและชะโงกหัวไปชะโงกหัวมาอยู่บนแถวที่ 5 นับจากริมเส้น แทบจะระนาบเดียวกับพื้นสนาม ซึ่งนั่นส่งผลให้มองเกมลำบากมาก แต่เชียร์กันเมามัน
2.ครึ่งแรก รูเบน อโมริม วางแผนให้ลูกทีม แมนยู เล่นเกมรับกันได้ดีนะครับ ไม่ถูกบุกขย่มอยู่ข้างเดียว และไม่เปิดโอกาสให้ อาร์เซน่อล มากนัก
เวลาครองบอลก็จะเล่นกันช้าๆ อย่างรัดกุม โดยพยายามรอจังหวะและโอกาสอย่างอดทนมากกว่าการเล่นที่กล้าได้กล้าเสีย
เกมรุกจึงตีบตันจนไม่มีอะไร
3.แมนยูไนเต็ด เสียเตะมุมมากไปไม่หน่อย ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันเป็นทีเด็ดของไอ้ปืนใหญ่
ครึ่งแรกยังพอป้องกันได้ก็จริง แต่พอเสียบ่อยๆ ก็เอาไม่อยู่ สุดท้ายก็มาบรรลัย เพราะปล่อยให้คู่แข่งใช้อาวุธเด็ดบ่อยเกินไปนี่แหละ
อย่างไรก็ตาม
ต้องยอมรับว่าลูกเตะมุมของ อาร์เซน่อล เปี่ยมประสิทธิ์ภาพอย่างแรง ไม่ว่าจะทางซ้าย หรือทางขวา และเปิดมาเสาแรก เสาสอง
ผมเห็นกับตา เพราะอยู่ตรงมุม ลูกเลี้ยวโค้งเข้าหาประตูโคตรน่ากลัว
4.หลังจากโดนนำ รูเบน อโมริม พยายามแก้เกมด้วยการส่งตัวรุกอย่าง มาร์คัส แรชฟอร์ด กับ โจชัว เซิร์คเซ่ ลงมาเสริมทันที
ปัญหาคือเปลี่ยนตัวแล้ว อาการไม่ดีขึ้น
มิเท่านั้นยังมาพลาดท่าเสียทีจากลูกเตะมุมเหมือนเดิม
พอ 2-0 เท่านั้นแหละ เกมของ แมนยูไนเต็ด ก็พังไปเลย เพราะแทนที่จะได้ครองบอลบุกใส่บ้างกลับกลายเป็นถูกบุกกระหน่ำอยู่ข้างเดียว
5.เมื่อเจอ "ของจริง" อย่าง อาร์เซน่อล
ชัดเจนเลยนะครับว่า "ปีศาจแดง" เป็นรองทุกเหลี่ยมมุม ไม่ว่าจะระบบการเล่น การรับส่งบอล ทีมเวิร์ค เกมรุก เกมรับ และความเฉียบคม เรียกว่ามีอะไรให้กุนซือคนใหม่ปรับปรุง และเปลี่ยนแปลงกันอีกมากมายก่ายกอง
โบนัส แทร็ค: ตอน อันโตนี่ ถูกส่งลงมาเป็นตัวสำรอง กองเชียร์เจ้าบ้านเฮสนั่นทั้งสนาม