แมนยู แพ้ พาเลซ เละเทะกับเรื่องเดิมๆที่เห็นแล้วทุเรศสายตา

1. คิดเสียว่าแพ้คู่แข่งอย่าง บาร์เซโลน่า ยุครุ่งเรืองที่รวมเอาไว้ทั้ง โรมาริโอ, โรนัลดินโญ่ และซามูเอล เอโต้ ก็แล้วกันนะครับ 

พวกเขาคือสิ่งมีชีวิตจากนอกโลก

เผื่อจะรู้สึกดีขึ้น

2. เรียนตามตรงว่ามันก็เรื่องเดิมๆ นั่นแหละ คือเล่นไม่เป็นระบบ ไม่มีรูปแบบ ไม่มีทีมเวิร์ค จ่ายผิด จ่ายถูก มั่วซั่วไปหมด ซ้ำยังเหยาะๆ แหยะๆ ไม่เอาอะไรเลย

เห็นแล้วก็ทุเรศสายตายิ่งนัก

3.เข้าใจครับว่าสภาพทีมไม่สมประกอบ เพราะปราศจากผู้เล่นตัวหลักกว่าครึ่งทีม แต่ผู้เป็นกุนซือเหมือนไม่ได้วางแผนลงไปรับมือคู่แข่ง แค่จัดตัวลงไปให้ครบๆ แล้วก็บอกลูกทีมว่า...อยากจะเล่นแบบไหน อยากจะเล่นอะไรก็เรื่องของพวกมึงเลยครับ

ชัดเจนแล้วนะครับว่าพลพรรคปีศาจแดงจากการทำงานของ เอริค เทน ฮาก เล่นกันด้วยความสามารถเฉพาะตัวของนักเตะ โดยไม่มีระบบอะไร

ปัญหาคือความสามารถเฉพาะตัวของนักเตะแต่ละคนดันบัดซบ และไม่ได้มีมากกว่าคู่แข่ง

4.ตั้งแต่นาทีแรกจนถึงนาทีที่ 45 ผมรำพึงรำพันกับตัวเองว่า "นี่กูตื่นมาดูเชี่ยไรครับเนี่ยยยยย ???" ไปประมาณ 8 รอบ

ปกติธรรมดา ถ้าตาม 2-0 ในครึ่งแรก ครึ่งหลังเด็กผีอย่างผมจะลุ้นให้ แมนฯ ยูไนเต็ด พลิกนรกกลับมา 

แต่เกมนี้ หลังโดนนำ 2-0 ผมบอกกับตัวเองว่า...แพ้ด้วยสกอร์นี้ กู...เอานะ

หลังโดนดอกที่ 3 ผมส่งกระแสจิตถึงผู้เล่นของ คริสตัล พาเลซ ว่า...พอเถอะ พอได้แล้ว แค่นี้ก็เด๊ดห่าแล้ว ก่อนที่พวกเขาจะจัดให้อีก 1 ดอก แล้วทำตามคำขอของเรา

ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณ ขอบคุณสำหรับความเมตตา 🥹

5. จบเกม ผมอยากจะออกไปกระโดดเตะเสาไฟฟ้าหน้าบ้านให้หักโค่นแล้วไฟดับทั้งซอยพร้อมตะโกนออกมาดังๆ ว่า...คูเวต

น่าเสียดายที่เมื่อคืนฝนตกหนักเลยไม่ได้ออกไป เพราะมันจะเหมือนพระเอกมิวสิควีดีโอ ยุค 90 มากเกินไป

ถ้าคิดแบบเด็กผีโลกสวยก็ต้องทำเป็นพูด (เขียน) หล่อๆ ว่านักเตะตัวหลักเจ็บเยอะ พวกเขาสู้เต็มที่แล้ว มันได้แค่นี้ จะให้ทำยังไง ???

ผู้จัดการทีมก็ทำเต็มที่แล้ว ต่อให้แพ้เละขนาดไหน หรือต่อให้แพ้อีกกี่นัด ผมก็ยังรัก แมนฯ ยูไนเต็ด 

ว่าแล้วให้กำลังใจกันดีกว่าครับ อย่าไปโทษใครเลย

ถุยยยยยย !!!!

บอ.บู๋