แมนยู ก็แค่ชนะ เชฟยู แต่ไฉนถึงสุขใจอย่างไรชอบกล

1. พลพรรคปีศาจแดงครองบอลมากกว่า 80% และมีโอกาสทำประตูกว่า 10 ครั้งในครึ่งแรก ทว่า

สปีดเกมช้ามาก เพราะเน้นความแน่นอน

นายทวารทีมเยือนเหนียวแน่นหนึบ เซฟลูกยากๆ ได้ก็จริง กระนั้นผู้เล่นพันธุ์อสูรก็ยิงไม่ดีเองด้วย 

2. เกมรุกของคู่แข่งไม่ได้น่ากลัวอะไรเลยนะครับ ทีมดาบคู่มาได้ประตูขึ้นนำจากความผิดพลาดเองของ แมนฯ ยูไนเต็ด

เมื่อ กาเซมิโร่ จ่ายบอลคืนผู้รักษาประตู แล้ว อองเดร โอนาน่า ดันจับบอลแรกห่างตัวทำให้เล่นจังหวะต่อมายาก และผ่านบอลแย่มากจนถูกคู่แข่งตัดมายิง...ซะอย่างนั้น

อุตส่าห์ตีเสมอได้เร็ว พอต้นครึ่งหลังก็มาเสียประตูง่ายๆ อีก 

เรื่องความผิดพลาดง่ายๆ นี่แก้ไม่หายจริงๆ

3. ครึ่งหลัง สังเกตได้ว่าเปอร์เซนต์การครองบอลของ แมนฯ ยูไนเต็ด ลงลดอย่างฮวบฮาบ คือจาก 80% ลดลงเหลือไม่ถึง 60% ด้วยซ้ำ

ทีมเยือนไม่ได้เก่งขึ้นอะไรมาก

นั่นเพราะ เอริค เทน ฮาก ให้ลูกทีมเล่นเกมรุกเร็วขึ้น ไม่ถ่ายบอลไป ถ่ายบอลมาอย่างช้าๆ เหมือนในครึ่งแรก

อีกจุดหนึ่ง ไม่รู้เกี่ยวกันหรือเปล่า คือพอไม่มี มาร์คัส แรชฟอร์ด แถมถอด อันโตนี่ ออกตั้งแต่ต้นครึ่งหลัง เกมของปีศาจแดงมันไหลลื่น และเล่นกันเป็นเกมมากขึ้นนะ 5555

4. บรูโน่ แฟร์นันด์ส โชว์ฟอร์มได้สะเด่าไปเลยอีน้องจริงๆ ทิ้งบอลยาวแต่ละดอกมีลุ้นตลอด พลางสอดตัวขึ้นไปหาจังหวะยิงและจ่าย

ว่าแล้วเหมาคนเดียว 2 ประตูกับอีก 1 แอสซิสต์

5. หลังนำห่าง 4-2 แล้วเข้าสู่ช่วงทดเจ็บ 9 นาที

สารภาพตามตรงครับว่า 'หลอนแดก' แบบว่ากลัวจะโดนไล่มาเป็น 4-3 แล้วออกอาการปั่นป่วนจนถูกตีเสมออีก 

ยังดีที่คู่แข่งคือ เชฟฯ ยูไนเต็ด ที่มีอัตราความอู๊ดดี้สูง เกมรับก็แย่ เกมรุกก็เหมือนมีดทื่อๆ (ยังอุตส่าห์ยิงได้ตั้ง 2 ดอก)

จริงๆ ขยี้บ๊วยในบ้านไม่อยากดีใจอะไรมาก แต่ไฉนมันถึงสุขใจอย่างไรชอบกลก็ไม่รู้ ฮรี่ๆๆๆๆ 

"บอ.บู๋"