เสียงโห่ออกมาได้ยินชัดเจนกว่าเสียงปรบมือโดยในเวลานั้นเองก็ยังมีแก้วเบียร์ลอยจากสแตนด์ตกลงมาประปรายด้วย นี่คือปฎิกิริยาที่อิงลิชชนบางคนแสดงออกถึง แกเร็ธ เซาธ์เกต หลังเกมกับ สโลเวเนีย จบลง
เซาธ์เกต กับมือขวา สตีฟ ฮอลแลนด์ เลือกลงไปในสนามเดินขอบคุณแฟนบอลตัวเอง เขาอาจจะคิดว่าผลเสมอกับชาติอันดับ 57 ของโลกนั้นไม่ได้เลวร้าย อย่างน้อยทีมก็ได้แชมป์กลุ่มเข้าไปน็อกเอาต์
สำคัญกว่านั้นตรงที่สายของอังกฤษในรอบน็อกเอาต์นั้นถือว่าทางสะดวกเพราะอยู่คนละด้านกับ เยอรมัน, สเปน, ฝรั่งเศส และ โปรตุเกส
แปลกครับ
ค่ำคืนนี้ใน โคโลญจน์ กลับไม่ได้ยินใครเลยที่อยากร้องเพลงออกมาเหมือนทัวร์นาเมนต์ก่อนนี้ "It's coming home, Football coming home"
มองให้ลึกลงไปหลายคนก็เดินออกด้วยความผิดหวัง บางคนลางานมาเพื่อตามเชียร์ชาติตัวเองโดยเฉพาะแต่ตลอดสามเกมกลับได้เห็นแค่สองประตูในสายที่ประกอบไปด้วยนอกจาก สโลเวเนีย ก็มี เดนมาร์ก กับ เซอร์เบีย
เวลาผ่าน อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงได้เสมอ
ผมยังจำได้ใน เวิล์ด คัพ2018 ที่รัสเซีย ก็มีกองเชียร์สิงโตตะโกนเรียกชื่อ เซาธ์เกต ต่อมาใน ยูโร2021 ก็ด้วยต่อให้ต้องอกหักชวดแชมป์ในบ้านตัวเองก็ตามแต่ส่วนใหญ่ก็เข้าใจว่าการตัดสินด้วยลูกโทษไม่ต่างจากเสี่ยงเหรียญหัวก้อย
ยูโรหนนี้ต่างออกไป โลกมันหมุนเท่าเดิมนั่นแหละ แค่คนเราใช้ชีวิตกันเร็วขึ้น เสพข้อมูลข่าวสารได้ง่ายขึ้น มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ใครจะยอมรับฟอร์มการเล่นที่ไม่เป็นโล้เป็นพายซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างนั้นได้
จาก เกลเซ่น เคียร์เช่น มาโคโลญจน์
สิ่งที่พอจะทำให้สาวกทรีไลอ้อนส์ มีความหวังอยู่บ้างก็ในครึ่งหลังเมื่อคืนอังคารที่พอส่ง ค็อบบี้ เมนู แทน คอนอร์ กัลลาเกอร์ ก็ทำให้เกมดูวูบวาบขึ้น ก็แค่ 20 นาทีเท่านั้นที่ดาวรุ่งของ แมนฯ ยูไนเต็ด ผ่านบอลได้เยอะกว่า กัลลาเกอร์ ตลอดครึ่งแรก
ถามอีกว่ามันการันตีว่ าเซาธ์เกต จะเลือกใช้ เมนู ตัวจริงคู่ เดแคลน ไรซ์ หรือเปล่าในเกมรอบ16ทีม?
อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ใช่แค่ปัญหาในแดนกลาง มันก็ยังอยู่ที่พวกตัวสตาร์ทั้งหลายด้วยที่ยังคงไม่สามารถงัดฟอร์มเก่งออกมาได้ ตามหน้ากระดาษใครเห็นก็ต้องร้อง 'Wow' ในเมื่อคุณมีทั้ง แฮร์รี่ เคน, จู๊ด เบลลิ่งแฮม, ฟิล โฟเด้น และ บูกาโย่ ซาก้า
สามเกมผ่านมาก็ตั้งสมมติฐานได้สองอย่าง
1.ผิดที่โค้ช
2.ผิดที่นักเตะ
น่าประหลาดก็ตรงที่แนวรุกทั้งสี่ก็ต่างผลิตผลงานยอดเยี่ยมกับต้นสังกัดซีซั่นที่ผ่านมา ทั้งสี่ก็เล่นด้วยกันมานานแล้วด้วย ใช่เพิ่งถูกจับใช้งานร่วมกัน
ดูอังกฤษเล่นก็เหมือนดูทีมๆหนึ่งที่ไม่เคยซ้อมด้วยกัน ไม่เคยกินนอนด้วยกันและก็ไม่เคยต้องห่างครอบครัวมารายการทัวร์นาเมนต์
ก่อนนี้มีกุนซือไม่น้อยเลยที่ต้องตกงานโดยความผิดทั้งหมดก็ใช่ว่าตัวเองได้ก่อไว้ มันเป็นพวกนักเตะด้วยที่ต้องรับผิดชอบ อย่างเดียวกันเซาธ์เกตย่อมนอนกระสับกระส่ายโดยก็คงก่ายหน้าผากคิดว่าทำไมทีมที่เขาสร้างมากับมือ อยู่ด้วยมานานถึง8ปีลงเอยเช่นนี้
มันเหมือนการนับถอยหลังให้ใครบางคน
มันเหมือนว่าเต็งหนึ่งของทัวร์นาเมนต์พร้อมจะแพ้ได้ทุกทีมในรอบน็อกเอาต์
ยกเว้นว่าสิงโตตัวนั้นจะกลับมาน่าเกรงขามอีกครั้ง...
"ไก่ป่า".....