น้ำตาจอร์เจีย

"BELIEVE" ตัวหนังสือที่ทำขึ้นมาพิเศษแขวนเรียงไว้ตรงรั้วด้านไกล    

สำหรับชาติอันดับ 74 ของฟีฟ่าที่ถือว่าต่ำสุดในทุกทีมยูโรหนนี้ แล้วก็คงไม่มีคำใดจะปลุกกระตุ้นพวกเขาได้ดีเท่าคำสองพยางค์ข้างบน    

ใช่ เพราะความเชื่อเท่านั้นที่อาจทำให้ จอร์เจีย ได้เข้ารอบน็อกเอาต์กับการผ่านเข้ามารอบสุดท้ายบอลทัวร์นาเมนต์ใหญ่ครั้งแรก    

อย่างแรกเลยที่อยากชื่นชมโดยก็ต้องปรบมือให้ วิลลี่ ซาญอล โค้ชของพวกเขาก็อยู่ที่สไตล์ที่นำเสนอ มันเหมือนนักมวยที่พอขึ้นเวทีแล้วถึงรู้ว่าเป็นรองก็พร้อมจะเดินเข้าปล่อยหมัด ไม่ได้มัวตั้งการ์ดเอาแต่แย็บ

เรื่องนี้มีนักข่าวชูมือถามอดีตแบ็กขวาทีมชาติฝรั่งเศสเช่นกัน คำตอบที่ออกมาช่างยอดเยี่ยม "นี่คือครั้งหนึ่งในชีวิตของหลายๆคนในทีม เราควรจะเล่นเพื่อให้ความสนุกกับแฟนบอลที่ตามมาถึงเยอรมันกับโอกาสที่เรามีสามเกมในรอบแบ่งกลุ่ม"

แฟนจอร์เจียสร้างบรรยากาศดีตั้งแต่เกมแรกมาถึงนัดที่สอง พวกเขายังได้ฉลองกับแต้มแรกที่ได้ในการเข้ามาเล่นยูโรครั้งแรก

ตลอดสองเกมมานี้ของ จอร์เจีย เกมแรกกับ ตุรกี มาถึงเกมล่าสุดกับเช็กก็มีการได้ลุ้นประตูกันไม่ต่ำกว่า 60 ครั้ง (นับยิงข้ามคาน ยิงติดบล็อคด้วย)

เมื่อวันบ่ายวันเสาร์ในฮัมบูร์กก็สู้ได้ดีจนได้แต้มออกมา มันเป็นแต้มที่มีความหมายยิ่งสำหรับทุกคนในแผ่นดินเล็กๆที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่ในดินแดนสหภาพโซเวียต ผมเองคงไม่สามารถบรรยายทุกสิ่งที่ได้สัมผัสมาตอนนกหวีดยาวดังได้

มันมีแฟนบางคนเช่นกันที่คงเอามือกุมศีรษะค้างไว้

เหตุผลก็ตอนทดบาดเจ็บนาทีสุดท้ายจอร์เจียเกือบได้ประตูชัยจากลูกโต้กลับแล้ว หลุดมาสามต่อหนึ่งแต่ตัวสำรองเบอร์ 23 ซาบา ล็อบซานิดเซ่ ดันซัดข้ามคานทั้งที่เหลือแค่ตาข่ายกับนายทวารเช็กเท่านั้น

ฟุตบอลก็แบบนี้ครับ

ใช่ว่าใครที่ดูเหนือว่าต้องชนะเสมอ ใช่ว่าใครที่ครองบอลได้มากกว่าในเกมต้องได้รับการชูมือเสมอไปและเมื่อคุณได้โอกาสแล้วต้องทำให้ได้(มิฉะนั้นคุณนั่นแหละจะโดนลงโทษ)

เช็กเองก็ต้องเจ็บใจไปอีกนานถ้าหนึ่งแต้มนัดนี้ทำให้พวกเขาไม่ได้เข้ารอบ16ทีมก็จากโอกาสที่พวกเขาสร้าง 27 ครั้ง มีถึง 12 ในนั้นที่เข้ากรอบ นี่คือตัวเลขสูงสุดนับแต่ปี1980ที่มีทีมเข้าทำได้เยอะขนาดนี้แต่ไม่ชนะ

จอร์จี้ มามาร์ดาชวิลี่ นายทวารจอร์เจียได้รับเลือกแมน ออฟ เดอะ แมตช์อย่างสมควร ดูจากที่อายุเพิ่ง 23, ฝีมือกับหน่วยก้านแล้วก็น่ามีอนาคตไกล จะแปลกใจตรงไหนที่นิวคาสเซิ่ลแสดงความสนใจอยากดึงเขามาจากบาเลนเซีย

เห็นเสื้อตัวนี้แล้วต้องถ่ายเก็บไว้เลย เป็นความคลาสสิคครับที่ใครก็ต้องรู้จักตำนานของสาธารณรัฐเช็ก

ไม่ผิดหวังเลยครับที่สะพายเป้เดินทางไกลขึ้นเหนือมาฮัมบูร์ก นี่ก็เป็นอีกหลักฐานตอกย้ำความสำเร็จของยูโรคราวนี้ในแง่ของบรรยากาศกับความสนุกของเกม

ฟุตบอลเป็นสิ่งมีชีวิตที่ขับเคลื่อนด้วยลมหายใจของแฟนบอล

นอกจากภาพแฟนเอามือกุมศีรษะแล้ว รอบๆนั้นก็มีที่โบกธงไปมาอย่างภูมิใจกับหนึ่งคะแนนที่ทำได้ หากที่สะกดให้ต้องดูนานที่สุดเป็นภาพของสาวน้อยคนหนึ่งในเสื้อสีขาวของจอร์เจียกำลังยืนสะอื้นไห้ออกมา

มองภายนอกอาจจะดูเหมือนเสียของรักไป

เปล่าเลย เธอร้องเพราะความตื้นตันใจต่างหาก ผมก็เชื่อว่าต้องเคยมีคนที่เป็นอย่างเธอคนนี้...ใช่ไหม

อย่างน้อยก็ผมคนหนึ่งนี่แหละ

นี่ครับสิ่งที่ฟุตบอลให้มากกว่าเกมกีฬาทั่วไป

"ไก่ป่า".....